VMBC het Anker

Dit jaar was het weer zover, het is eens in de 2 jaar. Voor de vrijdag hadden we 3 man, Gerrit, Rick en ik, op de sloepen rol, en voor een zaterdag 5, Ton, Dirk, Rick, Nils en mijzelf. Helaas was Nils op het laatste moment verhinderd, en stonden we die dag er met 4 man. Halverwege de dag kwam Anno ons nog assisteren. We stonden weer op dezelfde plek waar we afgelopen 2 keren gestaan hadden, op het laatste gedeelte van de Emmakade. Een vertrouwd plekje. 2 kramen met daarnaast plaats voor het bassin, met daarin de drijvende steigers, de ophaalbrug en een klein boeien par-koers. Was er in ieder geval iets te zien, ook al waren we niet aan het varen.
Om 8.15 begonnen we met de opbouw, en om een uur of 10 hadden we het water in het bassin kunnen pompen, ruim een uurtje pompen uit de naastliggende ringvaart. Wat we deze keer wederom verkleind hadden van 6×7 meter. Door de aflopende kade hadden we zowel eb en vloed. Het niveau verschil betrof hier wel zo,n 10 cm.
Aangezien het evenement pas om 13.00 zou beginnen, hadden we nog even de tijd voordat de drommen mensen aan onze kraam voorbij zouden schuiven. Aangezien we met 3 man waren, was het een beetje schipperen tussen het varen, en met het be-mannen van de kraam, als er 1 of 2 aan het varen waren. Hierdoor gebeurde het wel eens dat er eentijdje niet gevaren werd, en was het soms voor het publiek, en vooral voor de kinderen , wel eens de vraag wanneer er weer gevaren werd. Degene die interesse hadden, kwamen daarop later nog wel een keertje terug. Op zich is het niet zo erg om geen overvolle kraam te hebben, die stampvol boten staat, omdat de mensen beter zicht hebben om de getoonde modellen, en daardoor ook wat vaker vragen hebben, En of durven te vragen, alsook degene die achter de kraam staat, daar open voor is. Het viel ons op dat als je stond er meer vragen, opmerkingen , bewondering was, dan dat als je in je stoel zat.

De interactie met het publiek, dat maakt het hier ook helemaal leuk. Tenminste dat hebben we zo ervaren, met de kraam bemanning. In dit geval zou je het dan ook de kraam afdeling kunnen noe-men. Wij konden vertellen wat het inhield, modelbouwen, hoe een boot of model ontstond, of tot ontwikkeling kwam.
Dat varieerde, door te beginnen met een bouwpakket, ( zo zijn de meeste gestart) en die geheel vaarklaar maken. De een wat groter, Rick, en de ander wat kleiner, of heel erg klein, Gerrit. Het maken van de polyester rompen, Dirk, en het heel gedetailleerd bouwen, wat Ton, en ondergetekende nastreven. Zo konden we uitleggen dat er in onze vereniging, alle niveaus vertegenwoordigd zijn. En dat daar dan, ook voor een ieder ruimte is. De essentie is het hebben van een gezamenlijke hobby. Zo had het publiek een goede indicatie van het gebeuren.
Daarnaast hoorde je ook verschillende opmerkingen, van wat veel werk, waarvan is het gemaakt, of ik zou daar geen tijd voor hebben, of geen geduld. Dat zou ik ook wel kunnen, Er popte dan een handige vrouw op die het gebruik van de boormachine niet uit de weg ging, of ik heb nog wat onaf-gebouwd op zolder liggen. Of zelfs: is het te koop. En als je dan vertelde dat het niet te koop is, er geroepen dat, alles te koop is. En soms is dat ook zo, hoewel, er een oud spreekwoord luid: Het hebben van de zaak, is het einde van het vermaak. Laat ons vermaak nu het proces van het bouwen zijn, En het hebben van de zaak, resulteert, in het verzamelen van spullen en materialen, en zo ook gereedschappen om onze hobby te kunnen uit-voeren. Zodanig dat wij onze voldoening daarin uithalen. En zo is dan het cirkeltje weer rond.
Met het weer hadden we erg veel geluk. Het was af en toe een beetje fris, maar gelukkig hadden we daar een body warmer voor achter de hand.
Zaterdag, had Dirk de clubbootjes meegenomen, maar die hadden nog wat opstart problemen, door het lange niet gebruiken. Om de jeugd ermee te laten varen, gingen ze nog wel een beetje te snel. Hopelijk is dat een volgende keer aangepast, De ervaring leert, dat ze het erg leuk vinden om ook eens te proberen om met een bootje met afstandsbesturing te varen.
Het gebruik van het bassin, op dit soort locaties, is erg handig, zowel voor vaarder als publiek. De ouders moesten de kinderen wel goed in de gaten houden, als ze te dicht bij het groter water in de buurt kwamen.
Wat ook erg leuk is de herkenning door het publiek van modellen. Zo trof ik zaterdag iemand aan het begin van zijn carriere gevaren had op de havendienst 14. Leuk om zo hier even mee in gesprek te zijn. De MTB van Rick werd goed herkent als militaire boot, als zodanig. Gerrit had een sleepbootje nagemaakt uit een kindertelevisie serie, Theodoor . Zelfs de ark van Noach werd diverse malen geopperd, alhoewel, ik niet weet of 1 wijnvat, of heeft er nu whisky ingezeten, voor die tijd wel voldoende zou zijn geweest, voor alle dieren.
Al eerder had ik het over de interactie met het publiek, wat hier in Woerden tijdens deze soort dagen openbaart. De mensen lijken meer open te zijn dan op andere evenementen. Tijdens een van die gesprekken, kwam uiteindelijke de essentie van het leven naar voren, en dat is dan eigenlijke „Heerlijk Genieten” , en dat kan ik dan ook wel beamen.
Vrijdag waren we om half zeven klaar, de mensen zaten ondertussen aan de maaltijd, en een zaterdag duurde het tot 17.30. Op de hoek van de straat hadden ze gedurende de dag een podium gebouwd, en een zitje met bar gemaak, waar life muziek werd gespeeld, met het dat de basis had van de jaren 80 Rolling Stones en aanverwante groepen, dus wij, inmiddels grijze postduiven, waren helemaal in ons element. Zo was het afbreken van het bassin, geen last met deze arbeidsvitaminen op de achtergrond, en werd er door het publiek ook nog even geholpen met het opvouwen van een zeiltje.
Door de wegafsluiting van de A12 moesten we een stukje omrijden, maar dat was best te doen.

Gert Fokkinga

P.s. Van de vrijdag heeft Gerrit nog foto’s gemaakt klik hier om ze te bekijken.